Zaterdag moest alléén manlief een wedstrijd volleyballen en pas op het einde van de middag. De rest van het gezin was ‘vrij’. Eindelijk iets langer op bed blijven liggen en daarna tijd voor wat klusjes die zijn blijven liggen. Naar de dierenwinkel, iets ophalen bij de doe-het-zelf-winkel en het ophangen van die mooie witte shutters voor de ramen.

Ze lagen er al even, de shutters,  maar moesten nog opgehangen worden. Dat laatste was een klusje voor mijn doe-het-zelf-hubbie. Voortvarend ging hij aan de slag, maar toen werd het toch wel tijd om richting de sporthal te gaan. De helft hing en voor de andere helft alleen het ophangsysteem. Maar dat kan dan mooi op zondag afgemaakt worden!

Een uit-wedstrijd, maar redelijk in de buurt, dus ik en onze dochters gingen ook die kant op om te kijken. Geen bijzondere wedstrijd, maar zeker interessant en vermakelijk. Onze kids speelden ondertussen met andere kinderen in het gebouw, vroegen om snoepjes en kregen honger.

Rond half zes mochten ze van mij een tosti bestellen in de kantine. En terwijl zij daar waren, werd er door het team van manlief een verdedigende actie gespeeld. Hij zei: ‘los’, maar zijn teamgenoot ook, en beiden probeerden ze de bal te spelen. Manlief viel en kroop op handen en knieën een klein stukje weg. Ik schrok en was bezorgd. Directe buikpijn en er ging meteen van alles door mijn hoofd. Nee! Door de houding en actie die hij maakte, was ik bang voor een afgescheurde achillespees of een kapotte knieband.

Het viel enigszins mee, ten opzichte van mijn eerste angst: gescheurde enkelbanden. Maar die eerste dagen zijn altijd rot! Dikke enkel en je kunt niks. Beetje scharrelen op krukken in huis. Elke beweging doet pijn en slapen gaat in ‘stukjes’. Gelukkig knapt het langzaam op en krijgt hij donderdag tape. Dat zorgt voor een stuk mobiliteit. Herstel duurt 4 tot 6 weken.

Een etentje en een verjaardag zijn diezelfde avond afgezegd en ik heb voor verpleegster gespeeld.  Natuurlijk! Rot als je pijn hebt en niks kunt.

En die shutters… Ik kan niet anders zeggen dat ik al blij ben met de helft.  Ik vind ze gewoon mooi. Ik moet steeds weer naar ze kijken. Dat tweede deel komt nog wel een keer.  <3

365:

• Een artikel definitief gemaakt, maar afgesproken dit pas later te plaatsen
• Quote en Weekly

Maar ook:

• Week in het teken van mijn werk
• Ouder-kind trainingen bij de volleybal
• Stakende school van de kinderen: zij mochten de hele dag meedoen aan activiteiten op de manege