Het is alweer een paar dagen geleden, dat ik iets op de site heb gepost. Het lukt me even niet. Ik weet simpelweg niets op het scherm te krijgen. Er staat van alles op mijn to-do-list, maar er wordt weinig tot niets van afgestreept. Ik blijf een beetje hangen in de ‘ik-weet-eigenlijk-niet-wat-ik-wil-fase.

Vast geroest
Bah ik word er chagrijnig van. Het lukt me momenteel niet om er uit te komen. Ik zit toch een beetje vast in gewoonten, in het bekende en vertrouwde. Iedere dag kijk ik nieuwe vacatures door en bedenk duizend redenen, waarom de baan niets voor mij is. Te veel uur, te ver weg, nee niets voor mij, oh dat kan ik niet, te makkelijk, te ingewikkeld. Is het angst? Onzekerheid? Of heeft het met andere zaken te maken? Leg ik de lat te hoog? Wie het weet mag het zeggen.

Aandacht
Nu eerst maar even bij mijn zieke meissie op de bank bij gaan liggen. Het warme koortsachtige lichaampje, de lodderig staande oogjes en zeehondenhoest geven me vast even wat rust en warmte. De ik-weet-eigenlijk-niet-wat-ik-wil-fase zal morgen vast over zijn. Daar ga ik voor zorgen.

Ik-weet-nu-eigenlijk-heel-goed-dat-ik-even-niets-wil.