Lieve lezer,

Acht dagen geleden heb ik voor het laatst geschreven…Da’s niet echt elke dag een blog dan zeg maar..!

Nou zit mijn dagelijkse leven blijkens , niet zo in elkaar dat ik mij daar zoet aan houden kan en of wil.

Een aantal uren geleden, terwijl ik aan het douchen was, daarna tijdens mijn uitgebreidde insmeer ritueel…kreeg ik weer inspiratie. Terwijl ik nadat ik aangekleed was een proefje van Yves Rocher, ook wel gekscherend, ievus roggus genoemd door ondergetekende, met bodylotion in plaats van dagcreme op mijn gezicht smeerde, wist ik wat ik ging schrijven!

Wat let me om te schrijven , hoe het komt dat ik dagenlang niet heb geschreven, hoe het werkelijk met me gaat?!

Laat ik al bloggend daar eens mee uit de kast komen..

Op 8 december 2011 ben ik naar mijn kinderen toe uit de kast gekomen..niet met blogs, maar met het feit dat ik op vrouwen val. Vervolgens naar familie van mijzelf en de familie van mijn toenmalige echtgenoot. En zo steeds verder en verder…een man van het COC in Den Bosch zei ooit tegen mij, ik blijf mijn hele leven lang uit de kast komen..die opmerking begrijp ik inmiddels als geen ander.

Ook het zogenaamde tolerantie gehalte van omgeving en daarbuiten laat behoorlijk te wensen over, van twee mannen die op een verjaardag elkaar ineens luidruchtig in de armen vallen en zeggen; zullen wij nu ook uit de kast komen..tot aan het in elkaar slaan van hand in hand lopende geliefden van hetzelfde geslacht. Liefde tussen twee mensen van hetzelfde geslacht, transgenders en wat dies meer zei…het is voor de hetero burger maar eng!! Waardoor menig  LHTBI-er = (Lesbisch, homoseksueel,transgender,bi-seksueel,  mannen en vrouwen met een intersekseconditie=een mens met zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken), dus soms uit moet kijken voor de hetero’s die zoals je hiervoor kunt lezen, qua “SOORT gender”  in de minderheid zijn.

Anyway, dat is niet waar ik nu uitgebreid verder op in wil gaan. Wel dat ik sinds ik uit de kast gekomen ben 3 relaties heb gehad. Alle drie liepen ze stuk op het feit, even kort door de bocht gezegd dan hé, dat we nou niet echt het beste in elkaar naar boven haalden. Ik vind dat zeer mooi omschreven. 😉

In mijn laatste relatie is het zelfs tot een huwelijk gekomen, wat inmiddels bijna helemaal ontbonden is. Dit geregistreerd partnerschap heeft ongeveer anderhalve maand geduurd.De relatie wat langer.

Wat heeft dit nu te maken met dat ik niet regelmatig schrijf hoor ik je denken, of kon je er al geen touw meer aan vast knopen , haha.!( Welkom in de flexibiliteit van mijn hoofd!).

Nou dat heeft er mee te maken dat ik nu in het verwerkingsproces zit van; eigenlijk mijn uit de kast komen en door de niet ‘gelukte’ relaties. Plus dat ik bijna 4 weken geleden een zware operatie heb ondergaan in mijn onderbuik. Al met al zorgt dat ervoor dat ik mij niet elke dag toppie joppie voel. Ik ben niet voldoende zuinig op mijzelf..Ik heb de gewoonte om dingen die heftig zijn praktisch op te lossen of mij dan vooral op te werpen als zorgzaam tiepje voor wie het nodig heeft op dat moment. Iedereen is belangrijker dan ik en das niet handig voor herstel in en na een heftige scheiding en operatie zeg maar!

Ennnn..ik kan en mag nu weinig door mijn operatie plus dat ik niet helemaal in balans de operatie in ging! ( haha, ook weer zo liefjes omschreven.) Dan heb je van die muren die NIETS terug zeggen en kei hard zijn..Gelukkig heb ik verschrikkelijke lieve kinderen en kleinkinderen, vrienden en familie. Die mij hier bewust en onbewust enorm in steunen en doorheen slepen.

Maar dan toch, mag je het uiteindelijk gewoon alleen doen. Al had ik daar de afgelopen maanden en weken enorm veel moeite mee, lees; onderin de put en hoezo bestaat er licht?!, sinds een aantal dagen heb ik langzaam weer wat vertrouwen in mijn toekomst.

DUSSS…. de afgelopen week had ik een k** week! Veel pijn in mijn lijf en een aantal gesprekken gehad de veel losmaakten in mijn koppie.

Toch was het niet alleen maar misére afgelopen week!  Ik heb, door op mijn manier, vrede te sluiten met mijn lijf en hoofd weer stappen gezet in mijn herstel. Énnnn, zijn er afgelopen week verschillende lieve mensen geweest die hebben geholpen op verschillende praktische manieren en heb ik lieve schatten op bezoek gehad en op de app en, en ,en….

Hoe tof is dat in een proces van verwerking, want dat is er nog steeds.

Met dank en in herinnering aan mijn lieve moedertje die mij vaak zei;

Als je niet weet waar te beginnen, gewoon doén, dan wijst alles zich vanzelf. Miss you mum.

Harte Groet, Jacqueline

 

0