Zondag:

Meer dan een week geleden had ik dit al achter het schot vandaan gehaald en het heeft al die tijd in onze slaapkamer gestaan. Besluiteloos. Een oude sporttas (zeker 20 jaar oud) gevuld met sportprijzen én de kaarten en briefjes en foto’s die ik kreeg toen ik met mijn paard wegging van de manege naar een andere stal.

Wat ga ik hiermee doen? Herinneringen:

Zeeuwskampioen turnen! Minibekertje maar mooie prestatie. Ik heb in mijn portemonnee er nog een (mini) krantenartikel van. Ik werd gehuldigd tijdens de jaarlijkse sporthuldigen van gemeente Goes, als sporttalent. Ik geloof dat ik 3e was. Ik kreeg een enveloppe en een beker. Vervolgens zijn die gejat, ter plekke op de speciale tribune waar ik zat met mijn trainster en een van mijn mede-turnsters. Ik was zó verbouwereerd (niemand had mij iets verteld vooraf, alles was heel surrealistisch voor mij). Mijn moeder zat op de ‘gewone tribune’. Wat een ontzettende rotstreek van degene die dit heeft gedaan. Het was gewoon wég!

Bekers en rozetten van de manege in Zeeland waar ik vroeger reed. Een heel mooie in de vorm van een paardenhoofd. Een bijzondere beker gesponsord door ‘Ome Kees’ een lief, oud mannetje dat de paarden altijd voerde. Wij mochten naar het naastgelegen dorp rijden op zijn brommertje om bij de snackbar iets te eten. En wat we aten zetten we vervolgens op het bonnetje van mijn vader, zodat hij de donderdag na de volleybaltraining die hij gaf in dit dorp, de rekening kon betalen. Oh wat voelden wij ons lullig toen we zijn brommer een keer lek reden!

En natuurlijk zit mijn Glory ook mega verweven in deze prijzen. De meesten haalde ik met haar!

Een keer derde en een keer eerste met de clubkampioenschappen op de manege waar mijn jongste dochter nu ook rijdt.

Op alle oude rozetten staat op welk paard ik reed en hoeveelste wedstrijd dit was.

Toen ik wegging bij de manege met mijn Glory en ik naar een andere stal vertrok kreeg ik een prikbord met allemaal kaartjes, foto’s en briefjes. Deze zaten ook in de sporttas.

Deze heb ik uitgezocht, een deel gaat weg, een deel gaat in de mand voor de Wall-of-fame. Een foto van een klein meisje op een bonte pony zit in mijn portemonnee om weg te geven: dit kleine meisje is nu de instructrice van mijn jongste dochter.

Bijzonder ook een foto van Marylla die op stal werkte en helaas een paar jaar geleden is overleden. Haar foto ligt ook in de mand voor wall of fame.

Gek om een deel van de prijzen in de vuilnisbak te gooien(hoofdfoto) De sporttas gaat naar de kringloop. Degene die mogen blijven: ik weet nog niet wat ik hiermee ga doen. Tips en ideeen zijn welkom. Voorlopig staan ze op de vensterbank in onze slaapkamer.

Blijven:

Mijn jongste wilde alle prijzen wel hebben, maar dat wil ik niet. Ze mocht er 1 uitkiezen. Het is het paardje rechtsonder geworden. Staat nu als een beeldje in haar kamer.