Gisteren beleefde ik een prachtig LICHTpunt. Voor BreiBoezem was ik met een pakketje naar een oudere dame die me telefonische benaderd had over de BreiBoezems. Ze had echt haar best gedaan om me te vinden en was blij dat ik ze wel wilde komen brengen, want zonder auto was het voor haar een beetje lastig om hem bij me op te halen. Nou is het natuurlijk heerlijk om even een endje te fietsen, dus “geen probleem mevrouw, ik kom hem u wel even brengen”.  Dat even werd een kopje thee met een lekker koekje en in no time ontwikkelde zich er zo’n mooi gesprek. Elkaar nooit eerder gezien of ontmoet en dan is er binnen een kwartier zo’n klik, zo’n mooi contact! Geen gesprek over koetjes en kalfjes of het weer, maar over de wezenlijke dingen in het leven. Het LICHT wat we allebei kennen en op onze eigen manier beleven. Als ik nou het tasje BB’s aan de deur had afgegeven en m’n boodschappen was gaan doen, dan hadden we dit allebei gemist. Nog een gezamenlijk iets is de liefde voor oude, ingevallen schuren. Wabi Sabi dus. Een filosofie die zijn oorsprong vind in Japan en wat mij daarin aanspreekt is de schoonheid van imperfectie. Er valt natuurlijk meer over te zeggen dan de aantrekkingskracht van oude schuren en scheuren in kopjes. Mevrouw had er nog nooit van gehoord en ik moest wel even de betekenis uitleggen.  Het mooiste voorbeeld is deze 87jarige lieve dame zelf. Met een geschonden lichaam, maar zo’n mooi mens! Over LICHT gesproken……