366 dagen LICHT #168
Daar gingen we vanmorgen, helemaal op weg naar Utrecht!! Tenminste, zo voelde het voor mij. Sinds half maart hebben we in de auto alleen nog maar zo af en toe een klein ritje gemaakt, omdat het niet goed is voor de auto om te lang stil te staan. Een wereldreis leek het. Net zoals 11 jaar geleden, toen ook op een zonnige 2e pinksterdag een kleinzoon was geboren. Alleen waren we toen een dagje weg in ons hoge Noorden en moesten we helemaal vandaar naar Utrecht. Dat duurde echt te lang om onze lieve nieuwgeboren Mats in de armen te houden. Dat denk ik aan de oma’s en opa’s die in de afgelopen 2,5 maand een kleinkind kregen en alleen maar voor het raam, of via beeldbellen hun kleinkind konden bekijken. En ook al hebben we vandaag niet geknuffeld, het was heerlijk om kinderen en kleinkinderen weer te zien en van elkaar te genieten. Net als toen voelen we ons vandaag zeer geMatst.
En daar kwam vanmorgen zo maar dit LICHT me toevallen! Tja, oma’s zijn ook een beetje jarig op de verjaardag van hun kleinkind!