In Opa’s kamer ruikt het heerlijk fris naar wasmiddel. Zijn
dekbed overtrek is jong en hip. Ik moet er een klein beetje om lachen. Om de Franse
tekst. In verschillende letter types staat er ” mon amour ” geschreven. In zacht rood roze letters.

Het woordje “lief”
wat verwerkt is in de Franse tekst is wel aan Opa besteed vanavond. Opa
ligt er erg liefjes bij, in zijn gestreepte blauwe pyjama, zonder gebit en met
dat kleine beetje witte dons op zijn oude hoofd diep verscholen in het ‘mon amour’ kussen.

‘Wat ben je laat’, zegt Opa. ‘Of ik lig vroeg.’ Ik kijk op de pendule, maar die staat stil
op twee uur.

Opa kijkt op zijn horloge en ziet dat het half negen
is. Zijn kamer is in diepe schemer. Ik
sluit de bloemetjes gordijnen en het is alsof de avond gelijk plaats maakt voor de nacht.

De schemerlamp in het hoekje geeft een gezellig lichtje. Ik schenk
twee glaasjes sap in en nestel me naast Opa’s bed in zijn luie stoel.

‘Gezellig’ , zegt Opa.
‘Vroeger gingen we nooit zo vroeg naar bed.’ ‘Zeker niet op zaterdag, dan werd het wel half twaalf.’ Ik kijk naar de bloemetjes gordijnen en herinner me even aan de zaterdag avonden bij Opa en Oma. Met de grote lamp boven de tafel. ‘Tjoe, zegt Opa wat is dit gezellig.’ En we nippen van de rode sap.